เสรีภาพในการแสดงความคิดเห็น: ส่วนผสมที่ขาดหายไปในการปฏิรูปประเทศไทย
หลังจากที่ผมกลับมาเมืองไทยได้สองอาทิตย์เต็มๆ ผมกลับไม่รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงอะไรเลย นอกจากเศรษฐกิจที่ดูซึมๆ แต่ชีวิตมนุษย์ทุกคนแถวนี้ ก็ยังดำเนินไปอย่างปกติ คนหาเช้ากินค่ำก็ยังทำงานหนักอย่างเดิม พนักงานออฟฟิศก็ยังต้องไปทำงานทุกวันเหมือนเดิม เพื่อนๆผมก็ยังกินสตาร์บักส์ และไปเที่ยวเอกมัย ทองหล่อกันแบบเดิม จนผมเริ่มเกิดคำถามกับตัวเองว่า หรือคนไทยจะไม่ต้องการประชาธิปไตย คนที่ออกมาต่อต้านรัฐบาลทหาร มีเพียงกลุ่มนักศึกษาที่สนใจเหตุบ้านการเมืองเท่านั้นหรือ? แล้วสลิ่มกับเสื้อแดงล่ะ หายไปไหนกันหมด นักการเมืองทั้งสองพรรคส่วนใหญ่ก็ล้วนกลับไปทำธุรกิจของตน เรียกว่า ช่วงนี้ปล่อยทหารเค้าทำก่อนไปก่อนละกัน สิ่งที่เห็นตรงหน้า มันช่างต่างกับสามปีที่ผ่านมาที่ผมได้ไปร่ำเรียนอยู่สหรัฐอเมริกา ผมได้เรียนรู้มากมาย ไม่ว่าจะเป็นวิชาความรู้ระดับโลกที่อยู่ในมหาวิทยาลัย แต่สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าคือการที่ผมได้ไปอยู่ในประเทศที่เรียกได้ว่า เป็นต้นกำเนิดของประชาธิปไตยและดินแดนแห่งเสรีภาพ ถึงแม้จะดูเหมือนว่าสหรัฐอเมริกาจะเป็นประเทศที่เจริญแล้ว แต่ก็มีปัญหาอยู่มาก ไม่ใช่ว่ามีประชาธิปไตยแล้วจะแก้ปัญหาได้ทั้งหมด ปัญห