ผ่านไปแล้วครึ่งปี บทเรียนของสังคมไทยจากกรณีน้องแก้ม (ลืมไปรึยังนะ)

ข้างล่างนี้ เป็นสเตตัสอัพเดทของผมเมื่อ วันที่ 8 กรกฎาคม 2557

ถึงวันนี้ 6 เดือนเต็มๆ ผ่านไปแล้ว บางคนอาจลืมไปแล้ว
แต่ผมเชื่อว่า คนไทยจะไม่ลืมอะไรง่ายๆ อีกต่อไป

ผมมาเช็กวันนี้ว่า มีอะไรที่เปลี่ยนแปลงไปได้ ผลคือ ไม่มี
กฎหมายห้ามดื่มแอลกอฮอล์ในที่สาธารณะ ไม่ต้องพูดถึง
ความพยายามล่าสุด ที่แค่ห้ามในในรถไฟ ยังไม่ไปไหนhttp://www.dailynews.co.th/Content/politics/292149/%E0%B8%88%E0%B8%B5%E0%B9%89%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%81%E0%B8%AF%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%AD%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B8%81%E0%B8%A1.%E0%B8%82%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%80%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%9A%E0%B8%99%E0%B8%A3%E0%B8%96%E0%B9%84%E0%B8%9F

ตำรวจยังเหมือนเดิม รถไฟยังเหมือนเดิม

ผมเลยขอรีโพสต์เตือนความจำท่านๆอีกครั้งครับ

เรื่องนี้ไม่แค่ เรื่องของไอ้เกม หรือ น้องแก้ม มันคือ อนาคตความปลอดภัยของลูกหลานคนไทยทั้งประเทศครับ

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

ข่าวของน้องผู้หญิงอายุ 13 ปี ที่ถูกข่มขืน แล้ว โดนโยนออกจากขบวนรถไฟ

ผมเริ่มอ่าน เรื่มฟังตั้งแต่ เช้า วันนี้รู้สึก เศร้ามาก เครียดมาก เริ่มเห็นเพื่อนๆที่มีอารมณ์อยากจะจับฆาตกรไปฆ่า(ประหาร) ก็นั่งคิด นอนคิด เป็น ชม. เพราะเชื่อว่า น่าจะมีวิธีแก้ไขไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกได้

ประเด็นที่ผมเห็นหลักๆ คือ

1. ผู้ต้องหา เสพยาบ้าหนึ่งเม็ด ก่อนขึ้นรถไฟ และ เสพอีกหนึ่งเม็ดบนขบวน

2. ผู้ต้องหา เมาเบียร์อย่างหนัก ขณะเกิดเหตุกำลังนั่งกินเบียร์กับเพื่อนที่บริเวณโบกี้ที่ติดกับเหยื่อ
3. โทษของคดีข่มขืนและฆ่าในกรณีนี้ ผู้ต้องหาน่าจะได้รับโทษประหารชีวิตอยู่แล้ว เนื่องจาก แม้มาตรา 277 (กระทำชำเราเด็กอายุยังไม่เกินสิบห้าปีโดยเด็กนั้นจะยินยอมหรือไม่ก็ตาม)จะมีระวางโทษเพียง แค่สี่ปีถึงยี่สิบปี แต่อย่างไรก็การฆ่าในคดีนี้ เป็นการฆ่าเพื่อปกปิดความผิด เข้า มาตรา 289 มีโทษประหารชีวิตอยู่แล้ว
4. ความปลอดภัยในขบวนรถไฟ หรือ ในเมืองไทย

โดยทั่วไป สิ่งที่ที่คิดว่าน่าจะแก้ได้ ก็ ตามนี้ครับ

1. เรื่องยาเสพติดเป็นเรื่องที่สังคมไทยตกลงร่วมกันว่าเป็นสิ่งไม่ดี แต่ไม่มีคนไหน เสนอ การแก้ปํญหาอย่างจริงจัง ซึ่งจริงๆแล้วเรื่องนี้เป็นปัญหาใหญ่ที่มากไปกว่า ที่จะบอกว่า ตัองจับให้หนัก ต้องเข้มงวด เพิ่มโทษผู้ค้า ผู้เสพ มันคงไม่ได้ง่ายขนาดนั้น ผมว่าเรื่องนี้ต้องเรื่มแก้จากโครงการตำรวจ ไม่ว่าจะเป็นการกระจายอำนาจตำรวจเพื่อลดอิทธิพลของตำรวจในวงการค้ายาเสพติด ขึ้นตรงกับท้องถิ่น ให้แต่ละท้องถิ่นตัดสินใจเองว่าจะเอาตำรวจ ค้ายา รึเปล่า

2. กฎหมายที่เรียกว่า Open container law อาจเป็นคำตอบ ในประเทศที่พัฒนาแล้วส่วนใหญ่ไม่อนุญาตให้ประชาชนกินเบียร์ในที่สาธารณะ กินได้เฉพาะที่ที่เป็นที่เป็นทางเช่น ร้านอาหาร บาร์ในบ้านแต่ห้ามเดินกินตามถนน เพราะเค้าเชื่อว่า ความเมา (Toxication)เป็นสาเหตุของการเกิดอาชญากรรม ในบางรัฐในอเมริกา ขนาดเมาในบาร์ แล้วเดินกลับบ้าน ตำรวจก็ยังจับ เพราะ ความเมาของคุณอาจเป็นอันตรายกับสาธารณะ (Public toxication)เช่น กรณีของผู้ต้องหาในคดีนี้ คือต่อไป ก็คงต้องคิดกันว่า ควรจะอนุญาตให้มีการดื่มสุราบนขนส่งสาธารณะได้หรือไม่ (จริงๆในยุโรป การเสิร์ฟแอลกอฮอบนรถไฟเป็นเรื่องปกติ แต่ ถ้า บริบทเมืองไทย มันไม่เหมือนกันก็ไม่จำเป็นไปเลียนแบบเค้าครับ)

(เอาแผนภูมิในอเมริกามาฝากว่า รัฐไหนมีOpen container lawแบบเด็ดขาดบ้าง แต่ที่สีฟ้า ไม่ได้หมายถึงไม่มีกฎหมายนะครับ แค่ไม่มีในระดับรัฐเท่านั้นเอง)

3.เรื่องโทษ ของคดี ข่มขืน จริงๆ ผมก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร กับคนที่เรียกร้องอยากให้เพิ่มโทษ แต่แค่คิดว่า แค่เปลี่ยนกฎหมายวันนี้ว่า ข่มขืนแล้วต้องโทษประหารชีวิต ผมว่า คดีข่มขืน ก็ไม่น่าจะลดลง เพราะการเพิ่มโทษนั้นเป็นการป้องกันสังคมในลักษณะของการทำให้หวาดกลัวต่อกฎหมาย(Deterrence) ซึ่ง หลายๆครั้ง คนที่ลงมือก่ออาชญากรรม ไม่ใช่ คนที่ใช้เหตุผล คิดก่อนทำ แต่เป็นประเภทอาจจะไม่แคร์อะไรในชีวิตเลย ไม่แคร์อนาคตอยู่แล้ว ขอแค่กูมีอารมณ์ กูก็จะทำอยู่ดี นอกจากนี้การเพิ่มโทษนั้นยังส่งผลให้เหยื่อข่มขืนถูกฆ่าทันทีหลังจากก่อเหตุ เพื่อหนีโทษที่สูงเนื่องจากการข่มขืนนั้นเป็นอาชญากรรมประเภทที่เหยื่อยังจะอยู่ใต้อำนาจของอาญากรหลังจากการกระทำความผิด

ซึ่งวิธีการแก้ไขปัญหาข่มขืนที่เป็นรูปธรรมกว่า คงต้องเป็นลักษณะป้องกัน ก่อนเกิดเหตุ เป็นเรื่องของการปลูกฝังค่านิยมการเคารพสิทธิ์ในการมีเพศสัมพันธ์ของฝ่ายหญิงให้กับผู้ชายทั้งหลายในสังคม ว่าเพศสัมพันธ์เป็นเรื่องของคนสองคน ไม่ใช่เรื่องของฝ่ายชายเพียงฝ่ายเดียว(ซึ่งเป็นเรื่องที่ยากมากที่สุดในสังคมที่Conservativeมากๆแบบสังคมไทย ลองคิดดู ว่า ขนาดว่า คำว่า “ปล้ำ” ยังเป็นคำอีกคำหนึ่งที่แปลว่า การมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ยินยอม แต่ก็ไม่ได้เป็นคำที่เลวขนาด คำว่า “ข่มขืน” ซึ่งมันบ่งบอก ว่า สังคมไทยรับได้กับการปล้ำในระดับนึง)

4. เรื่องความปลอดภัยโดยทั่วไป ถ้าพูดถึงบนรถไฟ อาจจะจำเป็นต้องมีตำรวจบนรถไฟ หรือให้ง่ายกว่านั้น ก็แปรรูปรถไฟ ไปเลย แล้วเอกชนแข่งขันกัน รถไฟจะได้มีประสิทธิภาพเพื่มขึ้น พนักงานบนรถไฟก็จะเป็นคนที่มีการสกรีนมากขึ้น ทำนองเดียวกับแอร์โฮสเตสบนเครื่องบิน
หรือ ถ้าความปลอดภัยทั่วไปก็น่าจะแก้ได้ด้วยการเพิ่มจำนวนตำรวจให้มากขึ้น หรือ ทำให้เบอร์ 191 ใช้งานได้จริง หรือ ทำให้การทำงานของตำรวจมีประสิทธิภาพมากขึ้น ซึ่งการทำงานชองตำรวจจะดีขึ้น ผมว่ามีอยู่ทางเดียว คือ กระจายอำนาจตำรวจครับ

คนตัวเล็กๆ อย่างผมคงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่า เขียน สเตตัสเสนอ แนวทางแก้ปัญหา เพื่อไว้อาลัยให้น้องนะครับ

ถ้าเห็นด้วย ก็ช่วยๆกันแชร์นะครับ เผื่อว่า เสียงคนเล็กๆอย่างพวกเราจะได้ไปถึงหูผู้มีอำนาจกับเค้าบ้าง ผมว่า ความปลอดภัยในเมืองไทยมันเข้าขั้นวิกฤตมานานมากแล้ว ถ้าเราปล่อยเรื่องนี้ให้หายไปในอากาศ เหยื่อวันหน้าอาจเป็นคนที่ใกล้ตัวคุณมากกว่าที่คิดก็ได้นะครับ